Geçtiğimiz haftalarda, açık yüreklilikle ve çekinmeden her detayı haykırarak haklarını savunmaya çalışan bir kadın sporcu olan Eda Adal’ın isyanına sosyal medyada şahit olduk. Türk yat filosunda paylaşımlarına büyük destek bulan ve aynı zamanda bir gazeteci olan Eda’nın Türk asıllı olması da ayrıca önemli bir detaydı.
İddiasına göre, açık deniz yarışçılığı deneyimini artırmak için ekibine dahil olduğu Magic Twelve adlı teknenin kaptanı A.R. tarafından, kabininde uyuduğu sırada saat 03.40 civarında kabinine girilerek cinsel istismara uğradığını; kabinden kaçarak önce marina güvenliğine, ardından ise sahil güvenliğe başvurarak yardım istediğini dile getiriyordu.
Olayın akabinde, yarış henüz bitmeden tekne sahibinin ilk uçakla Rusya’ya dönmesi üzerine Eda, hakkını aramak için Türk hukukuna güvenerek başına gelen bu çirkin olayı yargıya taşımaya karar verdi.
İlk duruşma 7 Ekim günü Fethiye Adalet Sarayı’nda görüldü.
Sosyal medya üzerinden yaptığı paylaşımlar sonrasında ben de kendisiyle temasa geçtim. Röportajdan ziyade bir “geçmiş olsun” konuşmasının ardından yaşanan olayı dinledim; ancak bunu haberleştirmek için, kendisinin de onayıyla, mahkeme sürecini beklemeye karar verdik.
Mahkeme sonrasında yaptığım ilk görüşmede, davacı Eda’nın moralinin yüksek olduğu ve kararlılığından hiçbir şey kaybetmediği açıkça görülüyordu.
Yasal prosedür ve mahkeme süreci dışında, ben işin duygusal yönüyle ilgileniyordum ve ona nasıl hissettiğini sorduğumda oldukça güçlü yanıtlar aldım.
“Öncelikle çok iyi hissediyorum çünkü %100 haklı olduğumu biliyorum. Hayatımdaki ilk mahkemem olsa da kazanacağımdan eminim, çünkü sadece kendi sözlerim değil, elimde somut deliller ve şahitlerim de var” demesi; bunun yanı sıra Türk yat camiasının kadın erkek ayrımı olmaksızın onu desteklemesinin moralini katladığını söylemesi dikkat çekiciydi.
Gerçekten de aldığı tepkiler ve paylaşımlar oldukça fazlaydı.
Camia fark etmeksizin bu konulara karşı bir duyarlılık duvarı oluşmakla birlikte, sert söylemler ve paylaşımlar da yapılmaktaydı.
Böyle bir olaya erkek olarak öfkelenmek ne kadar doğal ise kadınların vereceği tepkinin daha sert olması da bir o kadar anlaşılabilir.
Nitekim de öyle oldu.
Ancak konuşmamızda beni en çok sarsan cümlesi şu şekildeydi:
“Şunu da belirtmeden geçemem; Rusya veya Türkiye’den, yelken yarışlarına katılan ya da yatçılık sektöründe çalışan birçok kadın yelkenciden hikâyeler almaya başladığımda gerçekten çok üzüldüm. Hatta şiddet görmüş bir erkekten de bir hikâye aldım. Bu insanlara gerçekten üzülüyorum ve toparlanmalarını diliyorum. Bilmelerini isterim ki, eğer isterlerse ve ihtiyaç duyarlarsa, her zaman dinlemeye hazırım.”
Sohbetimiz boyunca kararlı, kendine inanan ve hakkını arayan güçlü bir kadın gördüm. Ancak tabii ki bir dava tamamlanana kadar masumiyet karinesi esastır. Bu nedenle, davalı söz hakkını kullanmak isterse memnuniyetle yer vermeye hazırız.
Fakat davalıya ulaşma çabalarımın sonuç vermediğini de belirtmem gerekiyor. Ayrıca davalının temsilcisinin mahkemede hiçbir beyanda bulunmaması da oldukça kafa karıştırıcıydı. Şu ana kadar mahkemeye sunulmuş bir savunma bulunmuyor.
Eda Hanım’ı bu davada üç kadın avukat savundu. Detaylarını öğrendiğim Av. Dilan Saday, Fethiye 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nde görülen ilk duruşmada, sanık sıfatıyla dinlenmek istenen A.R.’nin duruşmaya gelmediğini, ancak bir avukat gönderdiğini belirtti.
Bir savunma yapılmadığı ve sanığın ifadesi alınmadığı için karar verilmedi; davanın bir sonraki celsesinin Aralık ayında görülmesine karar verildi ve aynı zamanda sanık için Türkiye sınırları içinde yakalama kararı çıkarıldı.
Eda Adal’ın olayla ilgili iki şahidi bulunmakta. Biri aynı teknede yarıştığı ekip arkadaşı, diğeri ise marinanın güvenlik görevlisi. İfadelerinin tutarlı olduğunu belirten Av. Dilan Saday’a göre, önlerinde zor bir dava süreci yok ve deliller oldukça yeterli.
Artık bundan sonrası yüce Türk adaletine emanet.
Adaletin tecelli etmesi dileğiyle
